میانه

جدال بین تخصص و تعهد برای تصدی یک شغل، منصب یا پست ویژه، شاید فقط در ایران اتفاق افتاده باشد؛ جدالی که در این سالها برنده اسمی آن همواره تعهد بوده و تخصص در این جدال همواره بازنده بوده است؛ معنای ساده این عبارت آن است که اگر در هر رشته ای، فردی متخصص را متعهد ندانسته ایم، او را فراری داده ایم، اما افرادی را متعهد دانسته ایم، بدون توجه کامل به تخصصش، او را جذب بیت المال کرده ایم. به همین دلیل است که امروز هم مسئولان هم نوا با مردم فریاد می زنند، چرا کارها پیش نمی رود؟ مشکل کار کجاست؟ پرسش هایی که پاسخ تک جمله ای می طلبد؛ در این کشور، کار در دست کاردان نیست! به گزارش «تابناک»؛ تعهد در معنای حداقلی اش، تمایل قلبی و اعتقادی برای تلاش و کوشش در جهت حفظ و تقویت نظام سیاسی و البته ایران به عنوان وطن ایرانیان است؛ به این معنا درصد بسیار کمی از ساکنان ایران را می توان یافت که علاقه قلبی برای حفظ و توسعه کشورشان نداشته باشند، ولی اینکه درصد بسیاری از ایرانیان هستند که نمی توانند خود را با تفکر و دیدگاه فلان مدیر، فلان مسئول و ... هماهنگ کنند، قابل تردید نیست. مشکل از همین جا شروع می شود. در خلال این سال ها بسیاری از مدیران کشور در همه حوزه ها و در همه سطوح، یا نظر شخصی خویش را رویکرد حاکم بر اداره کشور، تشخیص داده اند و هر کس خلاف نظرشان را بی تعهد نسبت به ایران و انقلاب تشخیص داده و از, ...ادامه مطلب