نقد تند روزنامه اصلاح طلب به خودسریِ عارف

قانون نوشت: بسياري از منتقدان و دلسوزان اصلاحات درمورد بستن لیست اعضای شورای شهر  به دليل نياز به اتحاد و وحدت، سكوت پيشه كرده بودند تا بعد از پايان نتيجه انتخابات، از عاملان تدوين ليست پاسخ بخواهند ولي نه تنها پاسخي داده نشد بلكه گويي برخي قصد دارند مانند اقتدارگرايان عمل كنند و راي مردم به «منبع‌هاي اعتماد اصلاحات» را براي خود مصادره به مطلوب كنند!

گفتني است در همان دوراني كه ليست منتشر شد و بسياري از نخبگان و توانمندان عرصه مديريت شهري از ورود به شورا جا ماندند، بسياري اعتراض داشتند كه چرا رهبر اصلاحات نسبت به اين موضوع اقدامي نكرده است! آن‌ها تصور مي‌كردند كه رييس‌دولت اصلاحات از اين ليست حمايت نخواهد كرد و آن را پس مي‌زند.رهبر اصلاحات اما در فشار و به نوعی در عمل انجام شده قرار گرفت و از لیست حمایت کرد، چون زمانی و فرصتی برای تغییر در لیست نمانده بود.

 ايرادها و انتقادها به عارف و جماعتي كه دور خود جمع كرده، فراوان بود و سبب شد تا اين شورا براي بستن دهان منتقدان ، كار را خراب‌تر كند. در همين راستا، اسماعيل گرامي‌مقدم از تشكيل کمیته هفت نفره برای آسیب شناسی شورای عالی سیاست گذاری خبرداد. در اين ليست، حسن رسولی، مرتضی مبلغ، محمود میرلوحی، آقازاده و طاهرنژاد، صدراعظم نوری و الهه کولایی حضور داشتند. افرادي كه سبب شدند تا دوباره جواد امام به اين تصميم اعتراض كند وبگويد:« جاي تعجب و تاسف است اين دوستان نه تنها همه عضو شوراي عالي سياست گذاري هستند، بلكه بيشترشان دست اندركار و داراي مسئوليت در هيات رييسه و درگير در بستن ليست شوراها بوده اند.حال قرار است نسبت به عملكرد خودشان بررسي و ارزيابي داشته باشند؛ اين باكدام منطق است؟!».

اين روند بيش از آنكه سبب حل مشكلات ميان اصلاح طلبان شود، عاملي براي شادي و هلهله‌ اصولگرايان و محافظه‌كاران شده است. آن‌ها لغزش‌هاي خودخواهان به اصطلاح اصلاح‌طلب را به اهرمي براي تخريب روحيه مردم و از بين بردن اميد ملت تبديل كرده‌اند و از سوي ديگر اقتدارگرايان چپ‌نما، تنها به دنبال خودنمايي و اعمال نظر هستند. اين جريان براي اهداف محافظه‌كاران قدم برمي‌دارد و بي شك در آينده سبب مي شود كه ميوه اختلافات در سبد آن‌ها گذاشته شود.

مردم ما يك بار در سال 84 زيان خودسري‌هاي افرادي مانند مهرعليزاده كه جايگاه و وزن لازم را در معادلات نداشتند و با خود ژنرال بيني وارد ميدان شدند، مشاهده كردند و نتيجه آن هشت سال حكومت جرياني مانند احمدي‌نژاد شد. ملت ديگر نمي‌خواهد با خودخواهي‌ها و تكروي‌هاي فردي مانند عارف و جرياني كه وي را كنترل مي‌كند، درگير محموداحمدي‌نژاد شوند.

شايد محمدرضاعارف از لحاظ شخصيتي فردي وارسته و استاد دانشگاهي قابل باشد ولي بي‌شك جرياني كه او را كنترل و سبب مي‌شود شوراي‌عالي، اين تصميمات را اتخاذ كند بايد مسير خود را تغيير دهد. خودبرتر بيني‌هايي كه بعد از انتخابات سال 92 مدام اطرافيان عارف در گوش او زمزمه مي‌كنند، حبابي است كه ماه‌هاست در نگاه مردم شكسته و فقط عارف و اطرافيانش همچنان اصلاحات و مردم را بدهكار خود مي‌بينند. اميدواريم هرچه زودتر اين جريان از خوابي كه در آن فرورفته است بيدار شده و منافع همگاني را فداي خودخواهي‌هاي شخصي نكند.