دانشگاه آزاد میانه و بحران قحط الرجالی برای ریاست دانشگاه /بازنشر

 گویا اینجا زادگاه علامه خونجی نیست. انگار مردان امروز این خاک فرزندان علامه عین القضات میانجی نیستند. تو گویی پسران امروز میانه نشانی از پدران دیروز ندارند. انگار نسل مراجع تقلیدی مانند آیت الله العظمی بناروانی ، مفسران قرآنی چون آیت الله ملکی ترکی، وزرایی مانند مؤتمن الملک گرمرودی، هنرمندانی چون جمشید هاشمپور ، شاعرانی چون حبیب ساهر و دانشمندانی مانند دکتر امینی خشک شده است که چنین قحط الرجالی این شهر را فراگرفته است که قادر نیست یک رئیس برای دانشگاه آزاد خود پرورش دهد. 

مگر نه این است که از همین دانشگاه آزاد میانه دهها مقاله I.S.I در سطح بین المللی منتشر شده است؟ مگر چنین نیست که صدها کاردان و کارشناس و کارشناس ارشد در کشور تربیت یافته این دانشگاهند؟ جز این است که بسیاری از چرخدنده های اقتصاد این مملکت با علم و تجربه دانش آموختگان این محیط هستند؟ پس چرا با این همه استعداد لیاقت چرخاندن یک دانشگاه آزاد را نداریم؟ چرا پس از دو سال و اندی خطا در مدیریت غیربومی این دانشگاه دوباره دست به دامن غریبه ها شده ایم؟ وای بر شهری که چنین مردانی پرورش ندهد. وای بر دانشگاهی که با بیش از 100 مدرس و 4000 دانشجو در همه زمینه ها موفق باشد مگر در مدیرپروری. آیا 20 سال پیش با چنین نیتی دانشگاه را راه اندازی کردیم؟ این دانشگاه باید برای تک تک ادارات میانه رئیس تربیت می کرد نه که در مدیریت خود نیز عاجز مانده و دست گدایی بسوی مراغه و مرند دراز کند.

بی تردید اگر بگوییم اساتید دانشگاه آزاد میانه نالایق و عاجزند اشتباه گفته ایم چراکه تربیت صدها انسان دانش آموخته، انتشار دهها مقاله در نشریات بین المللی و ثبت اختراعات متعدد این فکر را از ذهن ما بیرون می کند. اصلاً نگاهی به رئیسان چندین دانشگاه آزاد کشور که میانه ای و متعلق به همین دانشگاه آزاد واحد میانه هستند اجازه نمی دهد فکر کنیم که اساتید دانشگاه آزاد لیاقت مدیریت ندارند. پس گره کار کجاست؟

سیستم انتخاب ریاست در مجموعه دانشگاه آزاد براساس استعلام از مسئولین تراز اول منطقه مانند نماینده و امام جمعه است. وقتی این مسئولین پاسخ متحد و منحصر نداشته و شخص واحدی معرفی نکنند و هر کدام به سمت و سویی بکشند، مقامات استانی وجود اختلاف در بین مسئولین را متوجه خواهند شد. از آنجا که نمی توانند نفرات معرفی شده توسط تک تک آنها را معرفی کنند ، شخصی از همان شهرستان را نیز معرفی نخواهند کرد چون تمام کاسه ـ کوزه ها بر سر آن فرد بومی خواهد شکست لذا فردی غیربومی و ناآشنا معرفی خواهند کرد تا خیال همه راحت شود. این مسئله باعث شد که چند سال پیش رئیس فعلی دانشگاه آزاد میانه از مراغه به میانه معرفی شد. این مسئله یک اهانت بزرگ به بیش از 100 هیئت علمی و مدرس دانشگاه آزاد میانه و یک نگرانی برای شهروندان میانه ای است که چرا پس از 20 سال در این دانشگاه یک رئیس تربیت نیافته است.

تجربه اخیر برای مسئولین میانه باید کافی باشد که یک رئیس غیربومی ، میانه را محل گذران خود دانسته و بخاطر عدم شناخت و عدم دلبستگی نمی تواند کارائی داشته باشد. حضور 2 تا 3 روزه در میانه و سفرهای هفتگی به محل زندگی ، مدیریت از طریق تلفن و عدم تسلط و اشراف بر مشکلات سابق و جاری باعث پرورش و قدرت گرفتن افرادی متملق و فرصت طلب می شود که با ارائه گزارش غلط به رئیس پروازی و دریافت و حفظ جایگاه معاونتی و مدیریتی، هر نوع رفتار و کرداری که مورد پسندشان است با دانشجو و اساتید داشته باشند و دانشجو و استاد بسوزد و بسازد.

مدیر پروازی که پس از دو سال 2 خیابان اصلی شهر را نمی شناسد باعث ایجاد بحران در دانشگاه می شود که فعلاً نیازی به ارائه اطلاعات ریز نیست ولی از آن جمله می توان اشاره داشت به: تحمیل هزینه های سرسام آور به دانشگاه مانند حق ماموریت و و حق جلسات زیاد و گاهی غیرواقعی، فشار به اساتید برای اصلاح نمره ردّی به نمره قبولی ، سرپیچی از قانون تجارت در مناقصات و مزایدات، حذف سال به سال رشته ها و گرایشهای مختلف، هزینه کردن از بودجه دانشگاه (که حق الناس است نه بیت المال) به مواردی غیر از دانشگاه مانند خوش خدمتی به یکی از نامزدهای ریاست جمهوری. جبران این هزینه های بالا از نظر این افراد آسان است: تعدیل کارمندان و حتی مدرسان دانشگاه!

در چنین وضعیت بحرانی که سالهاست مسئولین میانه شاهد آن هستند و علی الظاهر باید بهتر از حقیر دانشگاه را رصد کنند، آیا باید آزموده را دوباره بیازماییم؟ آیا از یک سوراخ دوباره گزیده شویم؟ آیا دوباره این خفت را بپذیریم که چنان نالایق بودیم که در این 20 سال از بین بیش از 100 هیئت علمی نتوانستیم 1 و فقط 1 رئیس تربیت کنیم؟ آنگاه از شهر مرند یک رئیس غیربومی برای ما معرفی کنند که برای قبول چنین مسئولیتی شرط و شروطی هم بگذارد و معاونینی هم با خود بیاورد و چندین سال دیگر دانشگاه و میانه را محل تفرّج و تفنّن خود قرار دهد؟ پس کجاست آن نماینده عزیز که بومی سازی مسئولین را شعار انتخاباتی خود قرار داده بود ولی الآن ساز مخالفت می زند؟ وقتی از بین بیش از 100 استاد نتوانیم یک رئیس برای خودشان پیدا کنیم چگونه می توانیم فرماندار و شهردار بومی کشف کنیم؟

و اما در خاتمه آنچه پیشنهاد می شود این است که همان شورای ارتقای میانه که برخلاف شعارشان اتفاقاً بر سر معرفی رئیس ، سر و دست می شکنند، جلسه ای تشکیل دهند و از بین 3 نفر از اعضای هیئت علمی همین دانشگاه یک نفر را اعلام کنند. این 3 نفر از بین نامزدهای ریاست و توسط آرای اساتید و کارکنان معرفی می شوند و شورای ارتقا یکی از این 3 نفر را برگزیده و به منطقه اعلام می کند.

امیدواریم در چند روز آینده چنین امر مهمی تحقق یابد و دوباره بحران چند ساله و سوءمدیریت کنونی را تکرار نکنیم و خفت پذیرش یک رئیس دانشگاه آزاد غیربومی را شاهد نباشیم. انشاءالله

***********

بازنشر ؛این مقاله در تاریخ ۹۲/۰۴/۲۵ نوشته شده است.