درددل با مخاطبین گرامی / قسمت اول

سلام و عرض ادب و احترام خدمت تمامی مخاطبین بزرگوار و آرزوی قبولی طاعات و عبادات همگی شما در لحظه های ناب ماه مبارک رمضان.

همیشه بنده حقیر، اخبار مختلف، تصاویر و مطالبی را به محضرتان ارائه می دهم ولی نخستین بار است که می خواهم توجهتان را به مطلبی در خصوص خودم جلب نموده و نظرتان را در مورد موضوع بدانم و امیدوارم همچون گذشته که منصفانه، با عدالت و موشکافانه به مطالبم ارائه نظر می نمودید، در این مطلب هم چنین باشد.

مخاطبین محترم، بنده، رضا امامی، در طول مدت چندسالی که در رسانه های مجازی فعالیت دارم و در زمان فعالیت گذشته ام به عنوان خبرنگار در دفتر خبری صدا و سیما و یا همکاری در روابط عمومی فرمانداری میانه، همیشه سعی در انعکاس مطالبی داشته ام که اولا رضایت خداوند و ثانیاً رضایت و نفع مردم شهرستانم را بر پایه اصل اساسی صداقت در پی داشته باشد که خوشبختانه استقبال و ابراز لطف و محبت شما بزرگواران چه در فضای مجازی و چه در دنیای واقعی جامعه، حقیر را شرمنده خود ساخته و موجب دلگرمی و ثبات قدم برای ادامه فعالیتم شده است.

متاسفانه در جامعه ما و مخصوصا صد متاسفانه در شهرستان میانه، به هزاران دلیل فعلا ناگفتنی، هر تغییر و تحولی دلایل ظاهری موجهی دارد که اگر دستهای ناجوانمردانه رو شده و دلایل کثیف باطنی آن برملا شود موجب رسوایی و شرمساری خیلی از کسانی می شود که فقط نزد مردم آبرو و اعتبار دروغین دارند و خداوند از کارهایی که انجام داده اند آگاه است و فعلا ستارالعیوب بودنش موجب شده تا چنین افرادی در عرصه های مختلف جولان دهند و بر مردم و اهل حقیقت با چهره ای موجه بتازند.

گاهی برخی از انسان ها به اصطلاح معروف، چشم دیدن پیشرفت های یکدیگر را ندارند و بدان حسادت می ورزند و یا در توهم این هستند که فرد مقابلشان در حال پیشرفت است و در قدمی فراتر سعی می کنند تا با چوب لای چرخ گذاشتن، زیرآب زدن، تفرقه افکنی، بی کفایت نشان دادن و هزاران ترفند دیگر سعی در تخریب وجهه آن شخص که بر همه واضح و مبرهن می باشد که شایستگی اش از وی بیشتر است نمایند و متاسفانه در بیشتر مواقع و مخصوصا در شهرعزیزمان میانه، به هدف والایشان دست می یابند و این مهم را باید درنظر گرفت که از کجا به کجا رسیدن، مهم نیست زیرا قرار نیست انسان در سکون به سر برده و درجا بزند و خاصیت و ذات انسان در تلاش برای رشد و کمال است ولی آیا با هر قیمتی؟ با هر وسیله ای؟ آیا با زیر پا گذاشتن اخلاق، ادب، احترام، انسانیت، ایمان، شرف و خیلی از اصول دیگر؟

سوال اصلی اینجاست که آیا چنین اشخاصی تاکنون به درد وجدان دچار شده اند یا وجود وجدان در وجودشان موجب سنگینی و درد است؟

برخی در این شهر با انواع ابزارها و روش ها از جای بی ارزش به جایگاه بی ارزشی رسیدند که آرزویشان هم رسیدن به آن بود و جالب اینجاست که حضور در آن جایگاه بی ارزش، برایشان اوج بلندی و ارزش به نظر می رسد درحالیکه اگر به شرح اوصاف آن بپردازم، همان ضرب المثل شیرین ترکی را باید گفت که " درونم خودم را می سوزاند و بیرونم دیگران را " که اگر غیر از این بود حتی دوستان صمیمی رضا امامی و تمامی خوبان و بدانی که شرایطش را می دانند تاکنون کوچکترین نقصان، کم کاری، سوءاستفاده و ایراداتش را در بوق و کرنا کرده و آبرویی برایش نمی گذاشتند.

بنده بر اساس اصول حرفه ای خبرنگاری، بر روی مطالب و تصاویرم لوگوی وب سایتم (فردای میانه) را درج می کنم و در پایان نیز قید می نمایم که استفاده از مطالب و تصاویر فقط با ذکر منبع مجاز می باشد و خودم نیز وقتی مطلبی را از وب سایتی کپی می کنم " به نقل از " را فراموش نمی کنم ولی شخصی کینه توز که مانند خیلی ها یدک کش برخی واژه هاست و واژه " خبرنگار یا صاحب روزنامه و هفته نامه و سایت و ... است پیشروی ها و گستاخی هایش به جایی رسیده که بارها و بصورت مکرر به افرادی که  بنده اخبارشان را منعکس می کنم چنین گفته که علیرغم میل باطنی، به دلیل درج لوگو توسط رضا امامی، نمی توانیم اخبار مربوط به شما را انعکاس دهیم!!!

جدای بحث اینکه این حرف کاملا از اصول خبرنگاری به دور است، توجه شما مخاطبین محترم را به چند مورد جلب می کنم:

• آیا آقای به اصطلاح مسئول رسانه، از حضور در جلسات و برنامه هایی همچون نماز جمعه و شورای فرهنگ عمومی که رضا امامی از آنها گزارش و خبر درج کرده منع شده است یا حضور داشته است؟ (حضور داشته است)
• آیا آقای خبرنگار خود ناتوان از عکاسی و خبرنویسی  است یا به قدری به کپی پیست کردن بدون ملاحظه عادت کرده که همه را خادم بی چون و چرای خود می پندارد و حال خبر نوشتن نداشته و فاکتورنویسی مهلتی برای خبرنویسی برایش نگذاشته است؟
• خود آقای خبرنگار چه زمانی از مطالبی که از سایر سایتها کپی می کند از کلمه به نقل استفاده کرده است؟
• چرا آقای خبرنگار مانند نامه هایی که بر علیه بنده به ارگانهای مختلف نوشته بود، در هنگام زیرآب زدن، خود را نماینده تمامی رسانه ها معرفی کرده و نمی گوید که درد مورد ذکر منحصراً فقط درد اوست نه درد مجموعه رسانه؟

لازم به ذکر است که فرد موردنظر به دلیل اینکه دیگران می کارند و وی می خورد از اوقات فراغت بسیاربرای تفرقه افکنی میان مجموعه رسانه شهرستان برخوردار بوده و هیچگاه مردم میانه نه تنها از نشریه وی بهره ای در راستای آگاهی و رشد شهرشان ندیده اند بلکه اصلا نشریه ایشان که سراسر تعریف و توصیف است را ندیده و نامش را نمی دانند زیرا " بَه بَه نامه " ای است که فقط بر روی میز برخی ادارات در حال خاک خوردن است و حتی از جنس کاغذی استفاده نشده که بتوان با آن شیشه ها را پاک کرد.

امروز فعلا نمی خواهم نامی از کسانی برده شود که در حق حقیر انواع ظلم ها را مرتکب شده اند ولی سکوت و حیای بنده را به حساب بی دست و پا و بی دفاع بودن مگذارند و افکاری در حد خودشان نسبت به من نداشته باشند و بدانند دلیل اینکه تا کنون هیچ واکنشی در مقابلشان صورت نگرفته است این بود که هیچگاه افراد فرومایه را در حد خویش نمی دانم که با آنها سر بحث و جدل باز کنم زیرا نباید هرگز با یک خوک درگیر شد، چون موجب خستگی و کثیف شدن لباس ها شده و در مقابل، خوک از این کشتی گرفتن لذت می برد.

مخاطبین محترم، از اینکه مصدع اوقاتتان شده ام و در برخی از جملات بخاطر ادای حق مطلب، بی پرده سخن گفته ام واقعا از صمیم قلب معذرت خواهی می کنم ولی باید این سخنان بیان می شد و در مورد این نوشته که پس از مدتها سکوت و باز هم با اکراه کامل به رشته تحریر درآورده ام با دید واقع بینانه و منصفانه بنگرید.

افتخار و تنها دلخوشی ام این بود، هست و خواهد بود که شما خوبان همراه بنده حقیر هستید و نگاههای پرمهرتان را هدیه مطالب پر از عیب و ایرادم می کنید.

دوستدار همیشگی شما

رضا امامی / دوشنبه 31 خرداد 95

کپی و پرینت حتی بدون درج منبع برای ارائه به هر جا و مکان و هر شخصی مجاز می باشد.