گرامیداشت روز معلم بدون معلم

از وقتی که پا به دبستان گذاشتم با موجود دلسوز و مهربانی بنام معلم آشنا شدم ، معلمی که مادر دوم من است که  به واسته آن می توانم خوبیها را از بدی تشخیص داده و آنچه را که نیاموخته ام ، بیآموزم چرا که اوست مرا با کلمات آشنا می سازد و به من یاد می دهد که چگونه در زندگی فردی مفید بوده و با تلاش باعث پیشرفت جامعه خود شوم. او مرا با دنیای بزرگ آشنا می کند وتاریخ گذشتگان را می آموزد .آری معلم عزیزم زنده یاد بهمن احمدنیا ، آن زمان که تربیت مادری به من می آموخت آینده از آن من است ، توالفبای عشق را به من می آموختی ، زیرا که دلم ازکلمات خالی بود و من با انبوهی از حرف ها به خانه بر می گشتم و شبانگاهان با یاد تو به خواب می رفتم و همان روز یاد گرفتم تکریم و تعظیم تو تکریم و تعظیم علم است و از آنجایی که معلمی بودی علاوه بر معمار قلب ها  در دلها بذر نو می پاشیدی ، بر خود وظیفه دانستم  با قلم شکسته خود نام و یاد تور را  به تحریر کشیده و از تو قدردانی نمایم . ولی افسوس در بهاری که یکی از با شکوهترین جلوه های خدا وند  در جهان هستی است و  می توان با تماشای آن راهی به سوی خدا یافت و جمال پروردگار را به تماشا نشست معلمی که الف قدش در راه تعلیم و تربیت خوبیها خمیده شد دیگر امسال در میان ما نیست . اواسط فصل بهار امسال مصادف با اربعین معلم اخلاق بهمن احمدنیا و روز معلم است و نبودن پدری مهربان ، استادی با کفایت که همواره در دل همشهریان عزیز از جایگاه ویژه ای بر خوردار بود برای خانواده اش ، یاران ، دوستان و شاگردانش بسیار غم انگیز است .

زیرا در حالی روز معلم  در شهرمان برگزار می شود نه تنها معلم عشق و ایثار دیگر در میان ما نیست بلکه تجلیل از معلمی که علم را جرعه جرعه در جان ها جاری می کرد و خود لحظه لحظه می سوخت و با دانش خویش جامعه را  ساخته و فردای با شکوه را نوید می داد خبری نیست ، معلمی که نگاهش ، لطف و کرمش همیشه وِرد زبانها بوده و خواهد بود . مرحوم زنده یاد احمدنیا یکی از بزرگترین معلم دوران ما بود ه و تولید کننده فکر و اندیشه عالی و دارای بهترین الگوی تربیتی بود و لذا کسانی که با مرام ، منش ، اندیشه و طرز تفکر علمی وی آشنا بودند در زندگی خود با هیچ تزلزلی مواجه نمی شدند . زنده یاد بهمن احمدنیا  استادی بزرگ ،پدری فداکار چهل روز است ناباورانه در قطعه نام آوران آرمیده است ، چهل روز است علاقمندانش در فراق استاد ریاضی خود به سوگ نشسته اند و صدای دلنشین عشق و محبت او همچنان گوش های دوستدارانش را نوازش می دهد و به هر جا نگاه می کنند خاطره ای از این مرد بزرگ در خیالشان عاشقانه شکل می گیرد ، یارانی که چهل روز است سنگ صبور شان را از دست داده اند و دیگر نگاه پاکش را نمی یابند و هنوز هم باور ندارند که قلب طپنده استادشان از حرکت باز ایستاده است و بخوبی می دانند آن لبخندها و مهربانی های زنده یاد بهمن احمدنیا همچون دانه ای در زیر خاک خفته است ولی یقین دارند یادش جوانه خواهد زد و نام نیکش درختی سبز و تناور خواهد شد . علاوه از عاشقان این استاد عزیز همسر و فرزندانش چهل روز است که دلتنگی غروب را با بودن در کنار مزارش سپری کردند و ما هم بر این باوریم که وجود نازنینش نماد عینی شرف و مفهوم بخشایش بود .

مرحوم بهمن احمدنیا در هفدهم شهریور سال ۱۳۲۳در میانه چشم به جهان گشود و پس از اتمام دوره ابتدایی در این شهر و گذراندن دوره متوسط در دبیرستان دارالفنون تهران در سال ۱۳۴۲ وارد دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۴۶ از این دانشگاه فارغ التحصیل شد .زنده یاد احمدنیا همزمان با قبولی در رشته ریاضی در رشته داروسازی دانشگاه تهران نیز قبول شد اما به دلیل علاقه زیاد به ریاضی این رشته را ادامه داد همچنین وی پس از فارغ التحصیل شدن در رشته فوق لیسانس کامپیوتر قبول شد ولی بعد از شش ماه بعلت نیاز مبرم شهرمان به دبیر ریاضی از ادامه آن منصرف گردید و از آنجایی که پیشرفت علمی جوانان شهرمان یکی از آروزهای دیرینه اش بود دبیر ریاضی دبیرستانهای دخترانه و پسرانه شد و پس از ۳۰ سال تلاش در سال ۱۳۷۷ به درجه بازنشستگی نائل آمد و پس از باز نشستگی از آنجایی که بنیانگذار دبیرستان غیر انتفاعی دخترانه در میانه بود به تدریس خود در مدارس غیر انتفاعی شهرمان ادامه داد  .مرحوم بهمن احمدنیا در سال ۱۳۵۶ با شاگرد خودش سرکار خانم مهین  منصوری ازدواج کرد که ثمره آن سه دختر  می باشد .

از آنجایی که خداوند بزرگترین معلم اخلاق و مربی نفوس انسانی و منبع تمام فضائل است و قرب و نزدیکی به خدا جز از طریق تخلق به اخلاق الهی امکان پذیر نیست بنابرین هر فضیلت اخلاقی رابطه ای میان انسان و خدا ایجاد می کند و او را گام به گام به ذات مقدسش نزدیکتر می سازد و زندگی زنده یاد احمدنیا نیز از چنین ویژگیهایی برخوردار بود که با داشتن اخلاق نیکو و خدمت به مردم جز نزدیکی به خداوند تبارک و تعالی اهداف دیگری را دنبال نمی کرد و در حقیقت الگوی زنده و اسوه حسنه ای در این راه بود .  در پایان در گذشت این معلم ریاضی موُدب و با اخلاق را به خانواده محترمش ، همشهریان عزیز ،  جامعه فرهنگیان میانه ، یاران ، دوستان ، شاگردان و ارادتمندان ایشان تسلیت گفته و از خداوند منان رحمت و مغفرت برای آن مرحوم صبر و شکیبایی برای بازماندگانش مسئلت داریم . روحش شاد و یادش گرامی باد .