نقض حقوق کارگری و انسانی مهاجران در بازار کار کره جنوبی +تصویر

به گزارش صدای میانه به نقل از پایگاه اطلاع رسانی ستاد حقوق بشر، وضعیت وخیم و اسفناک کارگران مهاجر در کره جنوبی همواره مورد انتقاد گروه ها و فعالان حقوق بشری بوده است. با توجه به آمار حضور حدود 500 هزار نفری کارگران مهاجر در این کشور، تاکنون سازوکار مناسبی جهت احقاق حقوق این افراد و رسیدگی به نقض گسترده حقوق آنان توسط کارفرمایان انجام نشده است. دولت نیز در برخی موارد با کارفرمایان در نقض حقوق این افراد همراه می شود. عدم تدوین سازوکار مناسب حقوقی، نظارت ضعیف بر کارفرمایان، عدم تدوین قوانین کار مؤثر، بازداشت های گسترده و خودسرانه به همراه برخوردهای ناشایست از جمله موارد نقض حقوق این افراد توسط کره جنوبی می باشد.

 در همین راستا، عفو بین الملل با انتشار گزارشی در 20 اکتبر 2014 از سوء استفاده های گسترده نسبت به کارگران مهاجر در صنعت کشاورزی کره جنوبی پرده برداشته و تأکید نمود که کره جنوبی می بایست به این بهره کشی گسترده و کار اجباری کارگران در صنعت کشاورزی خود پایان دهد. این گزارش که تحت عنوان "برداشت محصول تلخ" منتشر گردید، چهره واقعی "سیستم اجازه استخدام" (سازوکار به اصطلاح بی طرف که رابط بین کارفرمایان و کارگران مهاجر است) کره جنوبی جهت مشارکت مستقیم در استثمار کارگران مهاجر خارجی را نشان داد.

 بر اساس آمارهای رسمی حدود 20 هزار کارگر مهاجر خارجی در مزارع کشاورزی کره جنوبی مشغول به کار هستند که بسیاری از آنها اهل کامبوج، نپال و ویتنام بوده و دلیل اصلی مهاجرت این افراد به کره و کار در مزارع این کشور با شرایط بسیار بد، فقر و بدهی های سنگین آنان می باشد. کارفرمایان و دستگاه های مرتبط با استخدام این افراد نیز از این شرایط سوء استفاده نموده و قراردادهای بسیار سخت گیرانه و یکطرفه ای را با کارگران مهاجر منعقد می کنند. عفو بین الملل در تحقیق اخیر خود موارد بسیار زیادی از فریب کاری در قراردادهای منعقد شده با این افراد را کشف نموده است. یافته های تحقیقات همچنین نشان می دهد که مهاجرین مجبور به کار در شرایط سخت علیرغم میل باطنی خود شده و در برخی از موارد نیز با تنبیهات بدنی از سوی مدیران، مجبور به انجام کار در شرایط سخت شده اند.

یافته های این تحقیق که مبتنی بر مصاحبه با کارگران مهاجر در سراسر کره جنوبی می باشد، طیف گسترده ای از بهره کشی و استثمار به همراه آزار و اذیت جسمی و جنسی، ترس و خشونت، اقامتگاه های آلوده، ساعت های کاری بسیار طولانی و زمان استراحت بسیار کم را نشان می دهد. سازمان "سیستم مجوز استخدام" نیز صرفاً به نفع کارفرمایان فعالیت نموده و مهاجران به دام افتاده شده را به حال خود رها می نماید که این وضع سبب آسیب پذیری آنان در برابر سوء استفاده های گسترده شده است. همچنین کارگران صنعت کشاورزی که جمعیت غالب کارگران مهاجر در کره جنوبی را شکل می دهند، از حمایت های ضروری حقوقی که سایر کارگران از آن بهره مند هستند،  مستثنی گردیده اند. در حالی که یک کارفرما می تواند قرارداد یک کارگر مهاجر را بدون هیچ گونه توضیح نسبت به تصمیم خود فسخ کند، کارگر مهاجر اگر بخواهد کار خود را رها کند می بایست از کارفرما مجوز کتبی دریافت نماید. همچنین کارفرما می تواند با ارائه یک نامه به اداره مهاجرت، کارگر مستعفی را به عنوان فراری معرفی نموده که تبعاتی همچون بازداشت و اخراج را در پی دارد. لذا، تغییر شغل برای کارگران مهاجر در کره جنوبی تبعات فراوانی دارد.

معمول بودن ضرب و شتم کارگران مهاجر توسط کارفرمایان از دیگر نکاتی است که در این گزارش بدان اشاره شده است. همچنین اقامتگاه های نامناسب و بدون سرویس بهداشتی، غذای ناکافی و بی کیفیت، و مخازن آب کثیف پر از آفت کش نیز از دیگر مصادیق نقض حقوق کارگران در این کشور می باشد. بعلاوه، علیرغم قرارداد سه ساله کارفرمایان با کارگران، کارفرمایان فقط در زمان برداشت محصول دستمزد کارگران را پرداخت می نمایند که در نتیجه در ماه های زمستان کارگران با فقر و گرسنگی مواجه می شوند.از موارد دیگر نقض حقوق مهاجرین که افراد بسیاری را رنج می دهد، ساعات کار زیاد بدون استراحت است. بسیاری از آنان مجبور هستند بین 250 تا 360 ساعت در ماه کار کنند که این مدت زمان، معادل 10 ساعت کار در روز بدون حتی یک روز تعطیلی می باشد. از طرف دیگر، با وجود این حجم بالای ساعات کاری، هیچ گونه اضافه دریافتی به آنان پرداخت نمی شود و در صورت اعتراض نیز ممکن است کار خود را از دست بدهند. قاچاق و انتقال غیرقانونی کارگران علیرغم عدم رضایت آنان به سایر مزارع از دیگر مواردی است که عفو بین الملل از آن به عنوان نقض حقوق کارگران مهاجر توسط کارفرمایان نام برده است.

عفو بین الملل معتقد است که یکی از مسببان اصلی نقض گسترده حقوق کارگران، دولت می باشد. زمانی که مهاجران از مقامات مسئول و اجرایی می خواهند تا به این وضعیت غیرقانونی رسیدگی کنند، ضمن بی توجهی به مسائل و مشکلات کارگران، از آنان خواسته می شود تا موضوع را دنبال نکنند. در اکثر موارد به آنان گفته می شود که یا از کارفرمایان خود عذرخواهی نموده و به محل کار خود برگشته و یا فرم اخراج خود را امضاء نمایند. در معدود دفعاتی هم که کارفرمایان متخلف شناخته می شوند، جرایم بسیار ناچیز و اندکی نسبت به آنها اعمال می شود.

سازمان "تغییر" نیز در گزارشی جامع به نقض گسترده حقوق بشر در کره جنوبی به ویژه کارگران مهاجر پرداخته است. در این گزارش ضمن اشاره به حضور 500 هزار کارگر ساده مهاجر در کارخانه ها، ساختمان سازی، صنایع، و کشاورزی، از نقض گسترده حقوق آنان از جمله دستمزد بسیار کم آنها نسبت به کارگران کره ای، شرایط سخت و طاقت فرسای کاری، عدم ارائه خدمات درمانی و عدم جبران خسارت آسیب دیده گان نام برده است. در این گزارش به ده ها مورد از نقض حقوق کارگران و کاربرد خشونت علیه آنان در کره اشاره شده است. مهاجرین زن نیز وضعیت اسفناکی در این کشور دارند و اغلب توسط مدیران شرکت ها مورد تجاوز و سوء استفاده قرار می گیرند؛ حتی برخی از آنان توسط کارفرمایان به پایگاه های نظامی آمریکا و سایر اماکن جهت سوء استفاده جنسی قاچاق می گردند که این کار سبب شکل گیری صنعت برده داری جنسی در این کشور شده است.

با وجود این مشکلات، دولت کره جنوبی به جای رسیدگی به مشکلات و وضعیت مهاجران و کارگران، اقدام به اخراج گسترده مهاجران از سال 2008 نموده است. تنها از ژانویه تا می 2009، بیش از 11 هزار کارگر غیر مجاز دستگیر و بازداشت شده و 11هزار نفر دیگر از کشور اخراج شدند. در بسیاری از موارد، افراد در اماکن غیرمجاز و غیر استاندارد با وضعیت بسیار بد برای مدت طولانی در بازداشت نگهداری می شدند.

 بسیاری از نهادها و گروه های حقوق بشری ضمن اشاره به تعهدات بین المللی که کره جنوبی در قبال حمایت از کارگران دارد، از این کشور خواسته اند تا "کنوانسیون بین المللی حمایت از حقوق تمامی کارگران مهاجر و اعضای خانواده آنان" را امضاء نموده و تمامی کارگران این کشور را از مزایا و حقوق "مقاوله نامه 1998 سازمان بین المللی کار در خصوص اصول و حقوق بنیادین در کار" بهره مند گرداند.

ملاحظات

گزارشات و اخبار متعدد دیگری نیز درخصوص سایر ابعاد نقض حقوق بشر در کره جنوبی وجود دارد که در ذیل به برخی از آنها اشاره می گردد:

• 1. "کمیسیون ملی حقوق بشر کره جنوبی" با انتشار گزارشی در 14 جولای 2014 از اقدامات گسترده تبعیض آمیز به ویژه نسبت به مهاجرین و اتباع خارجی در رسانه های این کشور انتقاد نمود. این کمیته طی یک پایش پنج ماهه، تمامی برنامه های 4 شبکه تلویزیونی این کشور را رصد نموده و به موارد زیادی از تبعیض نژادی نسبت به مهاجران در اخبار، مستندات و نمایش های سرگرمی و آموزشی برخورد نموده است. به عنوان مثال، در این برنامه ها به دانش آموزان چند ملیتی، زنان مهاجر و همچنین نژادهای رنگین پوست توهین شده و به آنان اتهامات واهی زده می شود که این گونه اقدامات سبب تحقیر، افزایش تنفر و همچنین نشان دادن چهره ای خشن از این گونه افراد می گردد. کمسیون ملی حقوق بشر کره جنوبی ضمن یادآوری ماده 11 قانون پخش تلویزیونی در خصوص ممنوع بودن تبعیض نژادی در برنامه های تلویزیونی، تأکید نمود: محتویات برنامه های تلویزیونی نیازمند اصلاح است.
• 2. اخیرا در کره جنوبی تعدادی از افرادی که دارای معلولیت ذهنی هستند، به یکی از جزایر دورافتاده در جنوبی غربی این کشور فرستاده شده‌اند و به عنوان برده در کارگاه‌های تولید نمک مجبور به کار شده‌اند. پرونده مربوط به یکی از این افراد با نام "کیم سئونگ بانک" باعث شروع تحقیقات سراسری در کره شد. بیش از 38 هزار کارگاه تولید نمک، ماهی، زمین کشاورزی و محل نگهداری معلولان ذهنی مورد بررسی قرار گرفتند و مشخص شد که بیش از 100 کارگر بدون دریافت حقوق در این مناطق مشغول به کار هستند. تحقیقات همچنین حاکی از ناپدید شدن بیش از 100 نفر بود که خانواده‌های آنان موضوع را به پلیس گزارش داده بودند.
• 3. کمیسیون ملی حقوق بشر کره جنوبی در ژوئن 2014 از اقدام یکی از بیمارستان های این کشور از نگهداری اجباری بیماران بدون توجه به خواسته آنان انتقاد نمود. این کمیسیون با اشاره به اینکه قبلاً نیز در این خصوص هشدارهای لازم داده شده است، اقدام این بیمارستان را نقض حقوق بشر دانست. بیمارستان مذکور متهم است که بیماران معلول را به زور و بدون فراهم نمودن امکانات مناسب برای آنان در بیمارستان نگه می دارد.
• 4. دیده بان حقوق بشر طی انتشار گزارشی در تاریخ 28 نوامبر 2014 از کره جنوبی خواست تا فوراً اجرای "قوانین توهین جنایی" را که به منظور محدود نمودن آزادی بیان رسانه ها اعمال می شود، متوقف نماید. "فیل رابرتسون"، معاون رئیس دیده بان حقوق بشر در قاره آسیا ضمن اشاره به اینکه هیچ کس نباید به دلیل بیان مسالمت آمیز دیدگاه های خود زندانی شود، افزود: دولت کره جنوبی ضمن اینکه نباید روزنامه نگاران و خبرنگاران را به خاطر انجام صحیح وظایفشان تحت پیگرد قانونی قرار دهد، بلکه بایستی متعهد گردد تا قوانین وضع شده در این خصوص را اصلاح نماید. این درخواست به دنبال شکایت هشت مشاور و دستیار رئیس جمهور کره جنوبی از شش گزارشگر و کارمند یکی از روزنامه های این کشور در خصوص انتشار اسنادی از دفتر ریاست جمهوری صورت گرفت. همچنین در نمونه ای دیگر، یک روزنامه نگار به اتهام پخش اخباری در رسانه های داخلی در خصوص غرق شدن کشتی MV سئول، در حال محاکمه می باشد. قوانین حقوق بشری بین المللی، اعمال برخی محدودیت ها در آزادی بیان به دلیل حفظ آبرو و شهرت افراد را مجاز می داند، اما چنین محدودیت هایی بایستی صرفاً در مواقع ضروری و به دقت طراحی شده و اعمال گردند. حتی در صورتیکه خبرنگار و یا گزارشگر منتشر کننده خبر بتواند در دادگاه ادعاهای خود را ثابت نماید، ممکن است تا سه سال زندان و یا حدود 18 هزار دلار جریمه در انتظار او باشد. دیده بان حقوق بشر معتقد است قوانین موجود کره جنوبی یک اثر دلسرد کننده بر آزادی بیان داشته و مردم جامعه را از اعتراض و انتقاد نسبت به اقدامات اشتباه سران دولت باز می دارد.
• 5. قانون امنیت ملی کشور کره جنوبی به گونه ای به نگارش درآمده و تصویب شده که خودسرانه حق آزادی بیان و آزادی تجمعات را ممنوع می سازد و مجازات مرگ را بر هر جرمی که مصداق اقدامات «ضد دولتی» باشد، اعمال می کند. این قانون، حوزه نظارت خود را بر فضای مجازی نیز گسترده است. در سال 2010، حدود 34 نفر به اتهام نقض قانون امنیت ملی محکوم و مجازات شدند.
• 6. بنابر گزارش سال 2013 عفو بین الملل درخصوص کره جنوبی روزنامه نگاران، وبلاگ نویسان و معترضان همچنان به جهت اعمال حق آزادی بیان خود دستگیر می شوند. در این گزارش آمده است تقریباً 400 دانشجو، فعال سیاسی، اعضای اتحادیه های تجاری، مولفان و مصنفان و حتی فعالان مذهبی به جهت ابراز عقاید سیاسی و مذهبی خود و اعلام تمایل به جناح چپ در عقاید سیاسی، به زندان افتاده اند.